WSPIERAMY

EKO
NGO

TELEWIZJA MIASTA I GMINY PIENIĘŻNO

Ofiara przemocy. Mówię nie!

URZĄD MARSZAŁKOWSKI
W drugim odcinku cyklu „Mówię nie!” przyglądamy się ofiarom przemocy domowej.

Centrum Praw Kobiet szacuje, że rocznie około 800 tysięcy Polek doświadcza przemocy domowej. Policyjne statystyki są jednak znacznie niższe dlatego, że nadal większość przypadków nie jest zgłaszana. Ten stan rzeczy musi się zmienić!

Osoby doznające przemocy są zazwyczaj zmanipulowane przez swoich oprawców. Wmawiają sobie, że sytuacja się poprawi, że partnera można zmienić. Dodatkowo doświadczają lęku, cierpienia, bezsilności, a także długofalowego napięcia, które mogą mieć druzgocący wpływ na ich zdrowie i wywołać np. zespół zaburzeń stresu pourazowego podobny do tego, którego doświadczają żołnierze na skutek urazów emocjonalnych na polach bitew.

Jak wyrwać się z takiej toksycznej relacji? Nie ma jednej, uniwersalnej metody. Pierwszym krokiem ofiary powinien być jednak kontakt z instytucją pomocową lub specjalistą.

Paweł Amulewicz, Telewizja Kopernik: Akcentujemy bardzo mocno kobiety jako ofiary tego zjawiska. Jak często panie z tym problemem trafiają do pani gabinetu?

Anna Górska, psycholog: Skala jest duża. Myślę, że dużo większa jest skala takiej przemocy emocjonalnej, finansowej, niż fizycznej, chociaż i taka pojawia się oczywiście w domach.

Co musi być katalizatorem, który sprawi, że ofiara przemocy zaczyna sięgać po pomoc?

Często u ofiar przemocy występuje poczucie winy, że to być może one tę przemoc spowodowały, to one mogłyby się zmienić. Występują tu mechanizmy współuzależnienia, więc nie jest łatwo sięgnąć po pomoc. Myślę, że jeżeli czujemy wątpliwości jakiekolwiek, czy to co się dzieje w moim związku, w moim domu jest na pewno ok, słyszymy głosy przyjaciół, którzy są zaniepokojeni, to zawsze warto to skonsultować.

Świadkami sytuacji przemocowych bardzo często bywają dzieci. Jakie długofalowe skutki obserwowania takich zachowań w nich później rezonują?

Obarczanie się poczuciem winy, zaburzenia lękowe, oczywiście depresyjne. Dziecko może wchodzić w rolę dorosłego i bronić na przykład matki, czyli mechanizmy parentyfikacyjne, czyli dziecko staje się dorosłym, którym nie powinno być, lub ratownikiem.

W województwie warmińsko-mazurskim pomoc osobom doznającym przemocy oferują Specjalne Ośrodki Wsparcia:

Specjalistyczny Ośrodek Wsparcia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie

ul. Bałtycka 37a, 10-144 Olsztyn

tel./fax (89) 52-75-711

sowolsztyn@poczta.onet.pl, www.sow.olsztyn.pl

Specjalistyczny Ośrodek Wsparcia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie

ul. Związku Jaszczurczego 17, 82-300 Elbląg

tel. (55) 25-50-001, fax (55) 23-06-000

sow@mops.elblag.pl, www.mops.elblag.pl

Specjalistyczny Ośrodek Wsparcia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie przy PCPR

ul. Gołdapska 23, 19-400 Olecko

tel. (87) 52-03-430/437, fax (87) 52-04-720

pcpr@powiat.olecko.pl, www.pcpr.powiat.olecko.pl

Funkcjonuje również czynna przez całą dobę infolinia Ogólnopolskiego Pogotowia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia”:

800 120 002

Pomoc osobom doznającym przemocy domowej niosą także Ośrodki Pomocy Społecznej, Powiatowe Centra Pomocy Rodzinie, Ośrodki Interwencji Kryzysowej, policja, prokuratura, sądy oraz placówki ochrony zdrowia.